Galina Maksimović je rođena je 1993. godine u Zrenjaninu, gde i sada napola živi i radi. Studira dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Sa Minom Ćirić, Nedom Gojković i Mašom Radić radila je na tri predstave u UK „Vuk Stefanović Karadžić“ u Beogradu – Tramvaj zvani samoća (ko-autorka), Treznilište (adaptacija tekstova N. Koljade) i …I ostali (ko-autorka), sve tri u režiji Stevana Bodrože, od kojih je poslednja prikazana u glavnoj selekciji Sterijinog pozorja 2018, gde je nagrađena dvema glumačkim nagradama. Za dramu Tramvaj zvani samoća sa koleginicama dobija nagradu Josip Kulundžić Fakulteta dramskih umenosti. Pored pozorišta, bavi se i filmom, pre svega pišući o njemu – pohađala je brojne domaće i međunarodne radionice pisanja kritika, kritike objavljivala na na nekoliko stranih portala i u domaćim publikacijama, a jedan stručni rad objavljen joj je u rumunskom akademskom žurnalu Hyperkino. Leta 2018. pokrenula je neformalnu grupu Filmski raspust u Zrenjaninu u okviru koje je sa sugrađankama radila na osnovama čitanja filma i pisanju filmskih kritika. Nagrađena je priznanjem The Best Young Critic koje dodeljuje organizacija AltCine iz Atine. Jedna je od osnivačica novootvorenog Kino kluba Zrenjanin, kojim i predsedava. U okviru Kluba trenutno priprema svoj prvi dokumentarni film.
