DADOV je omladinsko pozorište koje duže od pola veka verno prati svoju pionirsku misiju vrhunske pozorišne umetnosti viđene kroz oči uvek novih generacija mladih glumaca i umetnika. Iako omladinsko i amatersko, pozorište ima svoj određen stalni repertoar i školu glume i govora koju čine priznati predavači.

Zašto DADOV, više se ni očevi osnivači ne sećaju. Maglovito prizivaju u sećanja ko se dosetio imena koje je simbol alternativnog omladinskog pozorišta još od 1958. godine. Razlog zašto je Dramski Atelje Doma Omladine Vračar morao da se okupi u svom prvom domu u Molerovoj 33 isti je danas kao i pre 50 godina – neko je morao biti prvi, morao je dati prostora mladim umetnicima i ljubiteljima umetnosti, morao je biti kulturni i svaki drugi glas bunta te, i svake sledeće, generacije, neko je morao prvi da pušta džez u bašti Doma i da otvori vrata jugoslovenskoj i svetskoj pozorišnoj avangardi.

Igranje klasičnih predstava na poseban dadovski način podjednako je postao znak raspoznavanja koliko i premijerna izvođenja do tada nepoznatih pisaca od strane mladih glumaca. Mladi glumci dolazili su kao deca a odlazili u svoje velike karijere pa je manji je posao nabrojati poznate bardove jugoslovenskog i srpskog glumišta koji nisu imali svoje početke u DADOVU nego setiti se duge liste svih koji jesu. Kratak osvrt morao bi da pomene Miloša Žutića, Svetlane Cece Bojković, Predraga Ejdusa, Jelisavete Seke Sablić, Feđe Stojanovića, Mirjane Karanović, Dare Džokić, Marka Živića, Miloša Samolova, Srđana Karanovića, Nenada Stojmenovića, Gorana Jevtića do glumaca najmlađih generacija Tamare Dragičević, Ivana Zekića, Miloša Bikovića i Brankice Sebastijanović, ali i mnoge druge kojima je DADOV ostao deo života ali ne i početak karijere. Pionirska uloga oslikava se i u tadašnjoj Beogradskoj reviji amaterskih malih scena (BRAMS), festivalu – preteči velikog BITEF-a, potekle iz inicijative samih dadovaca.

Slika o DADOV-u ne bi bila kompletna ako ne bismo pomenuli veliki uspeh na Svetskom festivalu amaterskih pozorišta u Monte Karlu 1965 godine koji, po mišljenju istoričara srpske kulture, uz jedan koncert hora “Obilić” u Berlinu 1937 godine, predstavlja najvići domet našeg amaterizma. DADOV je na ovom festivalu, sa predstavom “Izbiračica” Koste Trifkovića u režiji Nebojše Komadine, osvojio prvo mesto u konkurenciji pozorišta iz 21 zemlje sveta. Jedan od najvećih pozorišnih umetnika prošlog veka, osnivač čuvenog francuskog Nacionalnog teatra, slavni Žan Vilar nazvao je ovu predstavu “enciklopedijom pozorišta ” i tom prilikom je izgovorio i ove reči : ” Trupu sa Vračara krase red, ukus, prefinjenost i talenat”.

Pored “Izbiračice”, po kriterijumu plasmana na festivalima, predstava “Mali Malkolm i njegova borba protiv evnuha” je zlatno delo pozorišta u režiji Zorana Ratkovića. Na festivalu u Hvaru 1968. godine “Mali Malkolm” je pobedio slavno Šentjakobsko gledališče iz Kranja u kome su igrali i bivši profesionalni glumci. Stajati rame uz rame sa profesionalcima, najbolje opisuju reči uvaženog profesora Huga Klajna koji je nakon hvarskog izvođenja rekao “da verujem da će mnogi od vas zakoračiti u profesionalce. Ali nemojte nikada izgubiti taj žar, tu lepotu i oduševljenje igrom na kojoj vam mogu zavideti profesionalci”. I svaka sledeća generacija dadovaca održava živim taj isti žar sa kraja sedamdesetih godina 20. veka.

Mnogo predstava, čak većina u određenim periodima, koje su se igrale na sceni pozorišta DADOV, nije izvođena nigde drugde u Beogradu a često je to bilo prvo izvođenje određenih autora u našoj zemlji. Od mladih neafirmisanih pisaca poput Bore Draškovića, Mire Mršulje, Žarka Rudvića, Milana Bunjevca, Dragovana Jovanovića, Mimija Popovića pa do Mrožeka i njegovih dela “Strip-tiz” i “Karol”. Sem otkrivanja bisera u moru dramaturških tekstova, u Dadovu su se prvi kod nas igrali svetski pozorišni klasici poput “Čaj i simpatija” Robertra Andersona, “Spasene” Edvadra Bonda, “Bitange” Barija Rekorda, “Obavezno – krompir” Arnolda Veskera, “Fragmenti” Mareja Šizgala i “Naivne laste” Rolana Dibijara.

Nakon više od 200 premijera predstava posle prve “Gradinar” izvedene 27. decembra 1958. godine, brojnih osvojenih nagrada i priznanja, selidbe sa početne adrese u beogradskoj Molerovoj ulici na današnju adresu 1968. godine u zgradu koja je napravljena baš za naše pozorište, rad DADOVA je krunisan 2008. godine kada je pozorište prepoznato kao ustanova kulture grada Beograda.

Čak i kada nije lako setiti se za šta je DADOV skraćenica, ime zvoni pozorište, školu, instituciju i malu fabriku magije, uvek novu, revolucionarnu i mladu a sa tradicijom od preko pola veka i čvrstom namerom da traje.